ခေလးလည္းၿပီးပါၿပီ ကိုကိုရယ္
တိုက္ခန္း တံခါးကို ေရာက္ေတာ့ ဖြင့္လ်က္မို႔ ၾကည့္လိုက္သည္။ မိန္းမ ဖိနပ္ တရံ ေတြ႕တာနဲ႔ ဧည့္သည္ ေရာက္ေနတာ ဆိုတာ ခန္႔မွန္းမိတယ္။ ဝင္လိုက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းမွာ ဘယ္သူမွလဲ မေတြ႕ရ။ ေနာက္ ကိုသိန္းေအာင္ အခန္းကေန အသံၾကားရသည္။ သိပ္ေတာ့ အက်ယ္ႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္လဲ ပုံမွန္ထက္ေတာ့ နဲနဲပိုသည္။ သုံးထပ္သား အခန္းဖြဲ႕မို႔ ၾကားလိုက္ရသည္။ နင္ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ဒါေတာ့ ေပးလို႔ မျဖစ္ဘူး ငါ အရင္းျပန္ထည့္ရမွာ သိန္းေအာင္ရယ္ ငါ တကယ္ ဒုကၡေရာက္ေနၿပီ ငါ သဘက္ခါ မေပးနိုင္ရင္ တရားစြဲေတာ့မွာ လုပ္ပါဟယ္ နင္ ငါ့ကို ဆယ္သိန္းပဲ ေခ်းရမွာ နင့္ဆီမွာ အစိတ္ေတာင္ က်န္ေသးတာကို အင္း ဒါ ဟိုဘက္လမ္းက မေအးမိ အသံပဲ။ ဘာေတြ ျဖစ္ေနၾကတာလဲေတာ့ မသိ။ အသံမေပးေတာ့ပဲ ဆက္ၿပီး နားေထာင္လိုက္မိသည္။ ဟ ဘယ္ျဖစ္မလဲ နင္ ငါ့ဆီက ယူတာေတြ မ်ားေနၿပီ ဘာမွလဲ မရဘူး နင့္ တိုက္ခန္းလဲ ေရာင္းေတာ့ ငါ့ ဆီက ယူထားတာေတြ ျပန္ေပးဖို႔လဲ လုပ္အုံး သိန္းေအာင္ရယ္ အဲတာေရာင္းၿပီး ငါက ဘယ္မွာ သြားေနရမွာလဲ ေဟ အဲတာဆို ငါ့ဆီက ဘာလို႔ေခ်းလဲ အတိုးလဲ မေပးတာ သုံးလ ရွိၿပီ နင္ ထပ္ထပ္ ယူတာ နင့္တိုက္ခန္း တဝက္ဖိုးေလာက္ ရွိေနၿပီ ဒါေတာင္ နင္က ထပ္ယူမယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ‘ဒီခါ ၿပီးလို႔ ေနာက္တဂြင္ဆို ငါ လွည့္...